Najnowsze badania: Reakcję na insulinę jest określana przez ekspresję genów w komórkach tłuszczowych.

W trakcie najnowszych badań nad otyłością przyjrzano się różnicom metabolicznym komórek tłuszczu, pomiędzy osobami otyłymi, a osobami z normalną masą ciała, odkryto nieprawidłowe zmiany w ekspresji genów w odpowiedzi na stymulację insuliną.

Badania były prowadzone przez naukowców z Instytutu Karolinska w Szwecji, oraz zostały opublikowane w czasopiśmie „Cell Reports”.

Ponadto wyniki badania, wskazują również, że odpowiedź genetyczna na hiperinsulinemię u pacjentów opornych na insulinę różni się tylko w niektórych genach, w porównaniu do osób wrażliwych na insulinę.

W ciągu ostatnich 15 lat, pojawiły się dowody, że część osób z otyłością może być metabolicznie zdrowa. Czyli nie występują u nich cechy typowe dla otyłości: odporność na insulinę, wysoki poziom cukru we krwi, wysoki poziom cholesterolu, wysoki poziom triglicerydów.

Według autorów badania, statystycznie do 30 procent otyłych osób, u których występuje fenotyp „zdrowej otyłości” przejawia prawidłowy poziom glukozy we krwi na czczo i normalne poziomy lipidów, a także dobre ciśnienie krwi.

Istnienie tej „zdrowej otyłości” prowadzi do pytania, czy leczenie samej otyłości jest drogą do rozwiązania charakterystycznych dla niej problemów medycznych, czy też istnieje inny rodzaju zaburzenia równowagi metabolicznej.

Ekspresja genu ( ang. gene expression) jest procesem, w trakcie którego informacja genetyczna zawarta w genie zostaje odczytana i przepisana na jego produkty. Pozwala to na odkodowanie informacji umieszczonej w genie oraz przepisanie jej na produkty genu, którymi są RNA lub białko. Wpływa to na rozwinięcie u danego osobnika cech takich jak grupa krwi, wzrost czy kolor oczu. Niektóre z tych cech mogą ulec zmianie pod wpływem działania czynników środowiskowych.

W trakcie badania pobrano od osób otyłych próbki tkanki tłuszczowej żółtej, a następnie sklasyfikowano je jako, albo metabolicznie zdrowe, albo niezdrowe. Ostatecznie okazało się, że pod kątem ekspresji genów regulujących reakcje na insulinę, niezdrowe tkanki tłuszczowe wykazują niemal identyczne zmiany jak te zdrowe.

Zespół badawczy dokonał odkrycia, przyglądając się różnicom w tłuszczu, którego rodzaj

Naukowcy sugerują, że ekspresja genowa może zmieniać kodowanie białka w komórkach tłuszczowych, które są związane z konkretnymi reakcjami biologicznymi.

występuje zarówno u osoby otyłej, jak i z normalną wagą. Ten rodzaj tłuszczu prowadzi do stanu „metabolicznie zdrowej otyłości” i sprzyja wysokiej wrażliwość na insulinę.

Aby tego dokonać, naukowcy wykonali biopsję podskórnej tkanki tłuszczowej żółtej od trzech grup uczestników: 15 osób z prawidłową wagą, 21 otyłych, ale wrażliwych na insulinę oraz 29 otyłych z insulinoopornością.

Następnie, główny autor badania, Mikael Ryden, razem z zespołem przeanalizował profile ekspresji genów występujących u uczestników, w celu ustalenia, czy w przypadku osób otyłych, ale wrażliwych na insulinę, te profile są bardziej podobnie do tych występujących u osób z prawidłową wagą, czy u osób otyłych z insulinoopornością.

W ten sposób odkryto, że w przypadku obu grup osób otyłych insulina zmieniła poziom ekspresji genu w ponad 123 genach. Dla porównania w przypadku osób z prawidłową wagą, insulina miała wpływ na tylko 2 geny. Wskazuje to na małą, ale mierzalną różnicę pomiędzy osobami wrażliwymi na insulinę, a insulinoopornymi.

Naukowcy sugerują, że ekspresja genowa może zmieniać kodowanie białka w komórkach tłuszczowych, które są związane z konkretnymi reakcjami biologicznymi. Może to, między innymi, powodować u osób otyłych inną odpowiedź komórek tłuszczowych na stymulację insulinową niż u ludzi zdrowych.

Jednak istnieje możliwość, że odpowiedź na insulinę, która jest indukowana przez ekspresję genów, w trakcie hiperinsulinemii, może być różna w przypadku tkanki tłuszczowej od innych tkanek, takich jak wątroba czy mięśnie poprzeczne prążkowane.

W każdym razie te odkrycia, które są niezależne od czynników ryzyka sercowo-metabolicznego, pokazują, że pojęcie zdrowia metabolicznego może być bardziej skomplikowane niż wcześniej sądzono. Nie znaleziono jeszcze jednoznacznego elementu genetycznego który różnicuje otyłych pacjentów z wysoką wrażliwością na insulinę od tych z niską.