Naukowcy znaleźli nowy biomarker ryzyka cukrzycy.

Zidentyfikowano określony typ cukru prostego, który może być obiecującym wskaźnikiem wczesnego wykrywania ryzyka cukrzycy typu 2 lub insulinooporności.

Badania zostały przeprowadzone przez dwóch biologów z KTH Royal Institute of Technology i SciLifeLab w Sztokholmie.

Wyniki badania pokazują, że mannoza, będąca cukrem prostym, występującym jako składnik wielu naturalnych polisacharydów, może być używana jako niezawodny biomarker dla cukrzycy typu 2.

Naukowcy uczestniczący w badaniu uważają, że poziomy mannozy w osoczu wskazują stopień ryzyka cukrzycy typu 2 u pacjentów, tak szczupłych, jak i otyłych.

Szwedzcy naukowcy zauważyli, że osoby z podwyższonym poziomem mannozy wykazywały znacznie większe ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 niż osoby z niższym poziomem mannozy.

Autorzy sugerują, że w przeciwieństwie do badania poziomów glukozy, przy pomocy mannozy można dokładniej przewidzieć ryzyko. Wynika to z właściwości mannozy której poziomy we krwi są stabilne i nie wpływa na nie ostatnio spożywane jedzenie.

Badanie polegało na przyjrzeniu się zmianom biologicznym w klinicznych punktach końcowych, związanych z cukrzycą typu 2. Do tego badania wytworzono zintegrowane sieci specyficznych komórek, które występują w tkankach wątroby, tkance tłuszczowej i mięśniowej. W ten sposób znaleziono nieprawidłowości w metabolizowaniu mannozy w przypadku występowania otyłości i odporności na insulinę. Tym sposobem zespół badawczy odkrył dowody identyfikujące mannoze jako nowy marker biochemiczny.

Główny autor badania, Sunjae Lee z SciLifeLab w KTH, dodał: „Mimo, że częstość występowania otyłości i cukrzycy typu 2 nadal znacznie zwiększa się na całym świecie, to ciągle niewystarczające jest zrozumienie podstawowych mechanizmów molekularnych biorących udział w progresji powiązanych zaburzeń”.

„Dlatego tak ważne jest określenie stałych biomarkerów, które mogą być wykorzystane do wczesnego wykrywania oporności na insulinę oraz ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 w przyszłości”.

Kolejne, większe badania są potrzebne, aby klinicznie potwierdzić wyniki tego badania. Jednak można stwierdzić, że przedstawiono alternatywny biomarker ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2, który może stać się potencjalnym celem terapeutycznym w regulacji homeostazy glukozy.

Wyniki badania zostały opublikowane w czerwcu w czasopiśmie Cell Metabolism